Wyzwaniem powtarzającym się niezmiennie w praktycznie wszystkich projektach związanych z gromadzeniem i analizą danych jest możliwość gromadzenia danych w sposób spójny i uporządkowany oraz ich prezentacja pozwalająca na interpretację i wyciąganie wniosków.
Definiuje to zagadnienia wymagające uwagi przy projektowaniu szeroko rozumianej architektury systemu:
- pobieranie danych (z systemów satelitarnych, takich jak np. sieci sensoryczne),
- gromadzenie (utrwalenie) danych, tak aby nie utracić ich istotnych elementów ani informacji o semantyce poszczególnych wartości,
- wizualizacja surowych danych na mapie oraz wykresach, w sposób przejrzysty, umożliwiający ich filtrowanie i nanoszenie adnotacji,
- interakcja z algorytmami analitycznymi realizowanymi przez zespoły naukowe, zarówno w zakresie udostępniania im danych sensorycznych, jak i pobierania i wizualizacji wyników prowadzonych analiz.
W oparciu o te założenia powstała wstępna wizja architektury systemu, podzielonej na trzy obszary:
- obszar systemów sensorycznych, stanowiących źródła danych, ale też mogących przyjmować polecenia sterujące (jak np. inteligentne oświetlenie drogowe),
- centralny system, realizujący większość wyżej wymienionych zadań,
- podsystemy analityczne, oparte o narzędzia typowo stosowane w dziedzinach analizy danych (ang. data science) czy sztucznej inteligencji, jak np. uczenie maszynowe (ang. machine learning).
Podsystemy pierwszego obszaru realizowane są przez dostawców wyłonionych przez Gminę w odpowiednich postępowaniach. Podsystemy analityczne są rzecz jasna efektem pracy grup naukowych AGH. Za opracowanie założeń do systemu centralnego odpowiedzialni będą także naukowcy, ale z czynnym udziałem przedstawicieli Gminy, która będzie jego głównym użytkownikiem. Przeprowadzenie tej analizy pozwoli nie tylko na określenie zakresu wymaganej funkcjonalności, ale także na wybór optymalnej drogi jego implementacji.
